Celem wirtualizacji jest utworzenie kilku środowisk wirtualnych (innych systemów operacyjnych) na bazie jednego urządzenia fizycznego. Wyobraźmy sobie scenariusz, w którym jakieś przedsiębiorstwo potrzebuje dwóch różnych systemów ERP, serwera plików oraz serwera RDP. Czy dla każdego z nich wymagane jest osobne środowisko? Pytanie podchwytliwe, odpowiedź brzmi: tak i nie 😊 Zakładamy jednak, że każda usługa musi być odizolowana, stąd kolejne pytanie. Czy musimy dla każdej z nich kupić fizyczne serwery? Możemy, ale nie musimy, ponieważ wystarczy nam jeden sprzęt z wystarczającą ilością zasobów, które zaspokoją wymagania wszystkich serwerów. Tego typu rozwiązanie oszczędza portfel przedsiębiorstwa, zużycie prądu, miejsce w serwerowni oraz zmniejsza ryzyko awarii dodatkowych urządzeń.

Założyliśmy tutaj rozwiązanie typowo biznesowe, ale nie zapominamy o użytkownikach początkujących czy średniozaawansowanych, którzy chcieliby używać wirtualizacji do zastosowań domowych lub do nauki. Na pytanie „po co, skoro mój system działa?” odpowiemy „jeszcze działa 😊” Załóżmy, że chcecie sprawdzić czy Wasze zabezpieczenia powstrzymają złośliwe oprogramowanie przed szyfrowaniem danych. Czy jesteście tak pewni siebie, że przeprowadzicie operację na otwartym sercu? Chcecie skonfigurować sieć w sposób bardziej zaawansowany. Czy jesteście pewni, że Wasza konfiguracja może zostać wgrana na urządzenia produkcyjne? A może chcielibyście zwyczajnie zrozumieć Linux-a bez niepotrzebnej instalacji randomowej dystrybucji na swoim komputerze? W naszym poradniku pokażemy różne scenariusze z wykorzystaniem takich narzędzi jak VirtualBox, Hyper-V oraz VMWare Workstation. Ocenę każdego z nich pozostawimy Wam.

Jeżeli jesteście zainteresowani zaczniemy od VirtualBox-a 🙂