Kolejnym omawianym narzędziem do stworzenia środowiska wirtualnego jest VMware Workstation. Już na początku zaznaczamy, że oprogramowanie nawet w darmowej wersji z dopiskiem „Player” może być użytkowane tylko w warunkach domowych. Ponieważ my używamy wersji „PRO” to będziecie widzieli niewielkie na pierwszy rzut oka różnice między tym co pokażemy, a tym co pojawi się na Waszych ekranach. Zasada działania pozostaje ta sama, do wykonania zadania nie będziemy wymagali użycia dodatkowej funkcjonalności.

W zadaniu będziemy tworzyli swojego NAS-a dzięki oprogramowaniu TrueNAS do pobrania tutaj. Jak już wiecie do stworzenia samej maszyny wymagany jest „Hypervisor” do pobrania tutaj. Podczas pobierania możecie jeszcze rzucić okiem na klarownie przedstawione różnice między wersjami oprogramowania VMware.

Instalacja VMware podobnie jak w przypadku VirtualBox-a jest banalnie prosta. Kilka kliknięć „Dalej” i możecie przystąpić do działania. Po uruchomieniu programu wybieramy „New Virtual Machine„. Pojawi się pytanie w jaki sposób chcecie przeprowadzić konfigurację, wybieracie rekomendowaną czyli „Typical„.

Następnie program zapyta nas o dysk z którego będziecie chcieli zainstalować system operacyjny. Do wyboru macie trzy opcje. Instalację z napędu optycznego komputera, instalacja z pliku ISO lub wybranie dysku instalacyjnego w późniejszym czasie. Generalnie w tym scenariuszu nic nie stoi na przeszkodzie aby już teraz wskazać ścieżkę do pobranego wcześniej pliku ale z doświadczenia wiemy, że czasem przed uruchomieniem maszyny wymagane są dodatkowe ustawienia i plik warto dodać na samym końcu.

Podobnie jak w przypadku VirtualBox-a zostaniecie poproszeni o wybranie, jaki typ systemu operacyjnego zostanie zainstalowany na wirtualnej maszynie. Wybierzcie FreeBSD.

Kolejny krok to ustawienie nazwy dla naszej maszyny oraz wskazanie ścieżki, gdzie maszyna wirtualna zapisze wszystkie związane z nią pliki.

Po przejściu dalej zostaniecie zapytani o wielkość wirtualnego dysku oraz o postać w jakiej ma zostać zapisany. Decyzję czy to będzie jeden plik, czy kilka podzielonych zostawiamy Wam. Co do samej idei tworzenia takiego pliku zachęcamy do przeczytania więcej w naszym poprzednim artykule 🙂

Ostatnie okno to krótkie podsumowanie tego co właśnie skonfigurowaliśmy. Przed uruchomieniem maszyny wprowadzimy jeszcze kilka istotnych zmian.

Po kliknięciu na utworzonej maszynie wybieramy „Edit virtual machine settings„. Ukaże nam się okno ze szczegółowymi ustawieniami sprzętowymi takimi jak wielkość pamięci RAM, ilości procesorów, dysków, napędów, kart sieciowych, kontrolerów, kart dźwiękowych, ekranu. Dodatkowo jest możliwość zmiany ustawień samej maszyny wirtualnej. Jak wspominaliśmy na początku, wersja darmowa jest uboższa o niektóre ustawienia.

• Pamięć według rekomendacji jest ustawiona na 256MB, zmieniamy o ile pozwolą nam możliwości fizycznego sprzętu na minimum 2048MB. TrueNAS wymaga minimum 8192MB o czym zostaniecie poinformowani podczas instalacji
• Ilość procesorów z jednego na minimum dwa
• Dysk twardy zostawiamy bez zmian, oczywiście jeżeli macie taką możliwość to nic nie stoi na przeszkodzie aby dodać kolejny i stworzyć macierz RAID
• W opcji z napędem wskazujemy ścieżkę do pliku ISO z pobranym obrazem TrueNAS
• W ustawieniach sieciowych wybieramy tryb „NAT„

Po tych zmianach uruchamiacie maszynę wirtualną. Waszym oczom powinien ukazać się instalator przyszłego serwera NAS. Instalacja sprowadza się do wybrania dysku, ustawienia hasła dla konta „root” oraz wybraniu czy nasz sprzęt korzysta z BIOS-u czy UEFI. Po instalacji zalecamy wyłączyć maszynę wirtualną, „wymontować” plik ISO z napędu wirtualnego i dopiero wtedy ponownie ją uruchomić.

Mając za sobą dość szybki proces instalacji, czas na wstępną konfigurację serwera plików. Po uruchomieniu maszyny wirtualnej będziemy musieli skonfigurować interfejs sieciowy dzięki czemu będziemy mieli dostęp do NAS-a z poziomu przeglądarki internetowej.

Wybieramy opcje „1” i naciskamy „ENTER„. Zostaniemy zapytani jaki interfejs sieciowy chcemy skonfigurować, ponieważ nasza maszyna ma tylko jeden to wybieramy „1„. W kolejnym wierszu wpisujemy nazwę dla interfejsu, a następnie odpowiadamy „yes” na pytanie czy chcemy skonfigurować protokół IPv4. Na pytanie czy będziemy korzystali z serwera DHCP ponownie odpowiadamy „yes„. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie aby ręcznie wpisać adres dla naszego serwera. Kolejny krok to konfiguracja protokołu IPv6, tym razem odpowiemy „no” ponieważ nie będzie nam do niczego potrzebny. Po przeprowadzonej konfiguracji, konsola wyświetli komunikat o restarcie interfejsu i powinniście zobaczyć nowy adres zamiast 0.0.0.0. Wpisując ten adres w przeglądarce, zobaczycie okienko pozwalające zalogować się do systemu TrueNAS.

Na tym etapie zakończymy konfigurację. Jak można zauważyć, zmian względem VirtualBox-a na pierwszy rzut oka nie ma. VMware wykorzystacie tylko do zastosowań domowych. Odpowiedź na pytanie, który „Hypervisor” będzie wydajniejszy zostawimy dla Was. Zróbcie sobie dwie identyczne maszyny, przeprowadźcie testy, podzielcie się wynikami 🙂 Co do samego TrueNAS-a, jeżeli będziecie chcieli to przygotujemy coś na temat jego konfiguracji. Zapraszamy do tematu związanego z Hyper-V 🙂